juni 2024

Ook fan van hashtag#MisterDarcy en hashtag#ElisabethBennet? Ik wel. Ik las Pride and Predjudice, 1813, geschreven door Jane Austen, menig keer.
Wie nog?
Het boek gaat in hoofdzaak over de mooie Jane, de intelligente Elisabeth en de frivole Lydia. De twee andere meisjes, Mary en Kitty hoorden bij het decor. Voor hen geen happy end in het boek.
Maar de rest van die familie is interessant.
De moeder kunnen we tooien met een aantal psychische labels en van de vader weten we dat hij Elisabeth voortrok en niet hoog opliep met 3 van zijn 5 dochters.
Mary Bennet, de middelste, de ernstige, de saaie, de stille kreeg nooit een podium. Hoe overleefde zij dat hashtag#disfunctionerend gezin?
Ik fantaseerde een leven voor Mary. Misschien was ze wel hoogsensitief dacht ik, of hashtag#getraumatiseerd door die hele familie, of een keer te veel vernederd?
Het verhaal is fictie over andere fictie. Niet waar dus maar Mary Bennet had bestaan kunnen hebben.
Dit is een eerherstel voor Mary Bennet. Niet hashtag#PrideandPrejudice maar hashtag#ZelfverwijtenEenzaamheid.
Geniet van de brief aan haar ouders, de dag voor ze trouwt.
Geraak jij niet uit jouw teksten? Geef een seintje.
Liefs
Lucrèce

Ik hou van onze kat en ben loyaal tegenover hem. Eerlijk, ik zou niet voor alle katten doen wat ik voor hem doe. Een kat behandelt een mens als zijn slaaf en wonder boven wonder, er zijn heel veel mensen die dat toelaten. Laatst zag ik op tv dat jonge mensen een kattenrestaurant hebben. Onze kat houden we liefst zo ver mogelijk weg van eten. Toen ik de reportage zag, vroeg ik mij af of ik in een kattenrestaurant zou gaan eten? Misschien iets drinken om het eens te zien.
Mijn fantasie sloeg weeral eens op hol en ik verzon een verhaal over katten, een kattenrestaurant en de loyaliteit die mensen hebben voor hun huisdieren. Maar wat als je verondersteld wordt om te zorgen voor een kat die niet van jou is? Hoe moeilijk zou dat zijn? Daarover gaat dit verhaal.
Niet echt gebeurd maar zoals altijd, het had gekund. #loyaliteit #ouderworden #kattenrestaurant #stevigjehartluchten #poezen #literairschrijven

Goede bedoelingen worden niet altijd als zodanig gezien. Dat is frustrerend voor verzorgenden die er alles aan doen om de bewoners te animeren. Dit is een fictief verhaal, gebaseerd op waargebeurde feiten, verteld door een vrouw met dementie. In haar verwarring ziet zij de cliniclowns als indringers, wat haar overstuur maakt.
Ps Loop jij vast in je teksten? Dan wil ik graag helpen.

Ouder worden betekent afscheid nemen. Vooraleer ze naar het rusthuis gaat, neemt Augusta afscheid van haar naaikamer en haar schoenen en haar leven in het huis waar ze gelukkig was. De driejarige Livia is op verkenning in het huis. Voor haar begint het levensavontuur. Ze heeft dezelfde fascinatie voor kleuren en schoenen als haar overgrootmoeder. In haar zal Augusta verder leven. Ze hebben nog meer gemeen. Hoe oud ze ook zijn, ze proberen te ontsnappen aan werk of berisping.
Fictief verhaal dat waar had kunnen zijn.