De gratis krant Metro houdt op te verschijnen. Ook al neem ik minder vaak de trein, het treft mij.
Ik heb genoten van de summiere to-the-point artikelen, vaak met een brede maar vooral objectieve kijk op de wereld, de uit-tips, de boekensuggesties, recepten, modetips en de horoscoop natuurlijk. Het was een krantje om naar uit te kijken, mij meer waard dan de vele magazines die ik nooit zou uitlezen en waar ik in mijn portemonnee voor moest grabbelen.
Na de herfstvakantie zal er geen gratis krantje meer liggen in het station. Jammer.
Eén van mijn favoriete rubrieken was KISS and RIDE. De rubriek van reizigers voor reizigers. Online verschijnt de krant nog tot 15 januari.
Ik heb nog even de tijd voor een een boodschap voor een 4-tal medereizigers.
RIP Metro
Aan de man die mij schaamteloos voorbij stak op de trein in Brussel-Noord en het toilet indook. De conducteur kwam niet. Wist je dat dit het enige beschikbare toilet op de trein was? Jij riep nog dat je een ‘problem’ had, met een Noord-Afrikaanse tongvol. Buiten stonden intussen 3 mensen met hetzelfde ‘problem’.
Dank aan de knappe piloot in uniform die in Brussel-Noord tegenover mij kwam zitten. Vier minuten tot Schaarbeek waren genoeg voor een onvergetelijke oestrogeenshot. Je glimlachte nog toen ik vertrok. Met plezier had ik een supplement betaald voor een trip met jou door de tunnel naar de luchthaven. Het werk riep.
Nogmaals mijn gemeende excuses aan de jonge vrouw die zich schminkte op de trein tussen Denderleeuw en Gent. Ten onrechte vroeg ik of je moest optreden. Jij was vergevingsgezind en zelfs zo lief om mij een trucje te leren (en zelfs te experimenteren) om mijn ogen groter te laten lijken. Dank ook voor het flesje rozenwater. Het kwam goed van pas toen ik de oogpoeder er afhaalde op het toilet van Gent- Sint-Pieters. De roestbruine kleur die jij voor mijn ogen koos, paste niet bij de gelegenheid. Toch bedankt.
To the black-haired man, likely an asylum seeker, who boarded the train in Aalst, proposed to me and dumped me within seconds. You asked if I was alone? Yes. If I was married? Yes. After that, you sped away like a bullet train, leaving me utterly bewildered for the remaining 5 minutes to Denderleeuw. Being asked is an honor, rejection is painful. I’d like to offer you 3 tips for successfully charming a Flemish woman: 1. Take your time. 2. Dress like a pilot. 3. Learn Dutch.
Aan de zwartharige man, waarschijnlijk asielzoeker die in Aalst op de trein stapte en mij op enkele seconden tijd een aanzoek deed en dumpte. Je vroeg of ik alleen was? Ja! Of ik getrouwd was? Ja! Waarna je als een sneltrein vertrok . Je liet mij de 5 minuten tot Denderleeuw verbouwereerd achter. Gevraagd worden is een eer, een afwijzing is pijnlijk. Ik geef je graag 3 tips om een Vlaamse vrouw met succes te versieren 1. Neem je tijd. 2. Kleed je als een piloot. 3. Leer Nederlands.