De post van deze week gaat weer over een schrijver, Guillaume Van der Stighelen , een boek ‘Rozeke’ en uiteindelijk ook over mij en mijn moeder.
Neen het is mij helemaal niet naar het hoofd gestegen. Ik besef dat ik niet echt thuis hoor in de rij van klassenbakken die voor mij staan, de schrijver en het boek. Ik ben echter bij het lezen en bespreken van het boek tot de vaststelling gekomen, dat het heel normaal is dat we iets lezen, iets horen, iets zien, niet alleen met onze zintuigen maar ook met onze soms onbewuste blik op de wereld. En vanuit die blik gaan we interpreteren. Die individuele blik, die voortkomt uit onze ervaringen, zorgt ervoor dat wij andere meningen hebben en zelfs ruzie maken of kwaad zijn.
De schrijver
Ik volg Guillaume Van der Stighelen al sedert ik zelf, na mijn 50 ste de opleiding marketing volgde. We hadden toen een online shop en zelfs een tijdje een stenen winkel. Hij schreef het boek ‘Maak van je merk een held’. Dat boek is een bijbel voor mij als ik commerciële teksten schrijf, een oogopener, een bron van inspiratie overgoten met persoonlijke verhalen die beklijven. Dat heet NU contentmarketing.
Vrijdagavond mocht ik Guillaume Van der Stighelen, de immer aimabele, verzoenende en relativerende man ontmoeten op zijn auteurslezing in de Vlaamse Ardennen.
Het boek, het verhaal en de tijd
Ik heb het boek ‘Rozeke’ graag, heel graag zelfs, gelezen. Het boek gaat over de overgrootvader van de schrijver met dezelfde naam. Hij werkte zich op tot een ondernemer PUR SANG door de noden van de stad te zien; er waren nog geen buizen om het vuil water of te voeren in de strijd tegen ziektes. Het verhaal speelt zich af rond Antwerpen, 19 de en begin 20 ste eeuw. De (meeste) figuren hebben bestaan, het verhaal ontstond gaandeweg en stroomde door de handen van de auteur op het scherm.
Het boek zoog mij op en ik voelde de personages; sterke vrouwen met een venijnig kantje, mannen die net niet deden wat ze moesten, een visionair hoofdpersonage die alles goed bedoelde en gefrustreerd achter bleef, twee of drie incompetente zonen en de tijd. De tijd en de tijdsgeest als medeoorzaak van problemen die mensen doodongelukkig maakten en een leven gingen leiden dat van hen verwacht werd.
- Waarom mocht die oudste zoon, een cultureel mens zijn passie niet leven?
- Waarom moest een zaak in de familie blijven, terwijl er geen bekwame opvolgers waren?
- Waarom … ?
Ik en mijn blik op de wereld
Als loopbaancoach denk ik bij het lezen van dit boek aan
– mensen die hun passie niet mogen leven,
– mensen die een verkeerde beroepskeuze maken omwille van de familie, de mensen, gewoonten,
– mensen die slachtoffer zijn van beslissingen die anderen voor hen namen.
Het blijft jammer genoeg van alle tijden. Het bestaat nog.
Ik kreeg die avond van de voordracht en zeker in de rust van het naar huis rijden, een aantal inzichten die elektriciteit gaven in mijn brein. Het licht ging aan.
De schrijver sprak over zijn overgrootvader als een klootzak. Dit had hij ook verteld in ‘De Afspraak’. Ik ben aan het boek begonnen met dat idee en verwachtte iemand die over lijken ging. Niets van dat alles, voor mij. Toen de Guillaume, de auteur, dit letterlijk herhaalde tijdens de voordracht, kreeg ik een raar gevoel ter hoogte van mijn maag. En toen mochten we vragen stellen. Ik zei dat ik de man wel begreep. Je leven lang aan een zaak werken, opklimmen van weinig betekenend tot heel rijk en nadien gefrustreerd zijn omdat je zaak om zeep is. Dit kan ik heel goed begrijpen. Ja, ik vind de naam klootzak niet echt op zijn plaats.
De auteur keek verwonderd want de meeste lezers delen mijn mening niet. ‘Behalve Rik Van Cauwelaert’, zei hij. Ik ben in goed gezelschap. Een klein, maar goed gezelschap.
Onderweg dacht ik na over het waarom. Waarom had ik sympathie voor een man voor wie de meeste lezers dat niet hebben? Zelfs de schrijver niet. Ik ben geen meeloper maar een dergelijke verwondering over mijn mening, leek mij vreemd.
Dit heeft te maken met mijn blik op de wereld.
Een belangrijke aanname bij Neuro Linguïstisch Programmeren is ‘De kaart is niet het gebied’ of mensen handelen vanuit hun beeld van de werkelijkheid, niet vanuit dè werkelijkheid. In dit geval is de werkelijkheid een verhaal. Ons onderbewustzijn maakt geen onderscheid tussen dingen die echt gebeuren en wat zich afspeelt in onze verbeelding.
Ik interpreteerde het verhaal vanuit mijn blik op de wereld, vanuit mijn herinneringen, van uit mijn referentiekader. Mijn ouders waren zelfstandigen en mijn man ook. Niemand van de kinderen nam de zaken over. Wij en de kinderen kregen de vrijheid om een eigen weg in te slaan. Mijn moeder had die keuze niet. Zij moest stoppen met het werk dat zij het allerliefst deed om gedwongen thuis te werken.
Daar zat mijn persoonlijk deel van het verhaal. DAT wrong bij mij. In het boek waren de kinderen bijna verplicht om de zaak over te nemen door de tijdsgeest en door de druk van de echtgenote van het hoofdpersonage. De vader, de brave man is gezwicht, ook al wist hij dat het nooit zou lukken met zijn zonen. En dat bracht ook de nodige spanningen en acties teweeg.
Zo voel ik het: Guillaume uit de vorige eeuw wist dat zijn levenswerk kapot was en vanuit die frustratie deed hij het enige wat nog in zijn macht lag; zijn zonen moesten en zouden iets betalen. Dat was het enige wat hij nog kon doen in deze eenzame positie; iemand te laten bloeden. Hij heeft gezocht om toch ergens een beetje een overwinning te krijgen tussen alle frustraties die hij had door het verloren gaan van zijn zaak, zijn project, zijn levenswerk. Ik zag het beeld van een kat die gevangen zat tussen vier hoge muren, wist dat krabben geen zin had en dus peuterde ze onderaan aan kleine stenen om stilaan de muur te laten instorten.
Was dat mijn frustratie?
Ik hou van mijn vrijheid met keuzes en verantwoordelijkheden. En neen het is niet mijn frustratie maar wel de frustratie die ik als jong kind mocht ervaren bij mijn moeder. En ik weet nog dat ik als kind treurde met haar toen ze vertelde van haar jeugddroom om een winkel te hebben en te naaien voor mensen. Het was haar fierheid, haar trots dat zij dat ooit mogen doen had, ze was succesvol geweest. Haar frustratie was dat ze dat heeft moeten opgeven.
En daarom krijgt Guillaume Vanderstighelen, de oude, heel veel krediet van mij, omdat hij gefrustreerd was en niemand naar hem luisterde en blijkbaar niemand hem begreep. Het kleine meisje in mij, mijn innerlijk kind voelt die frustratie alsof ze van mij is. Natuurlijk heb ik ook begrip voor de zonen en de vrouw maar daar heb ik onvoldoende tijd voor, ik heb ook nog een eigen leven te leiden. Het is goed om na het besef over te stappen naar een volgend of het eigen verhaal.
Vandaag liet ik mijn dementerende moeder vertellen over de tijd dat zij patronen maakte voor mensen, stofjes hielp kiezen en mensen blij de winkel zag uitstappen, daar in Oudenaarde. Ze fleurde helemaal op.
Ik ben ervan overtuigd dat er honderden verhalen naar boven komen, als je aan iemand vraagt wat zij in datzelfde verhaal zien. Voor mij is het essentieel aan een goed verhaal om er een stuk van je eigen verhaal in terug te vinden. En te ontdekken dat we niet echt objectief zijn als we een boek lezen, als we de krant lezen, als we naar een film of reportage kijken. Verhalen brengen ons terug naar onze herinneringen, onze gevoelens en bewuste of onbewuste overtuigingen.
Mijn cadeautje
En ik kreeg nog een cadeautje. ‘Rozeke’ staat op mijn e-reader, moeilijk om te laten signeren. Maar ik nam mijn boek ‘Maak van je merk een held ’ mee, mijn bijbel voor marketing en copywriting en ik vroeg Guillaume, de jongere, om mijn boek te signeren omdat ik mij nu, na mijn 60 ste wil toeleggen op copywriting.
Ik denk dat hij schreef ‘Maak er mooie zinnen van’, maar ik ben niet echt zeker. Doet er niet toe, het voelt goed. Ik voel mij gesteund door een meester. En slimme mensen hebben vaak een onleesbaar handschrift. Dus, dank je wel voor deze prachtige avond, voor je enthousiasme, voor je steun.
En jij, heb jij het boek al gelezen? Zag jij een persoonlijk verhaal? En welk kamp kies jij? Het kamp van de klootzak of heb je ook begrip voor de doodbrave, gefrustreerde visionaire ondernemer?
Liefs
Lucrèce
Mooi !