De spiegel heeft vele gezichten

Lo specchio ha molte facce Dag 12 van 40 dagen bloggen

Er is een heel mooie Italiaanse uitdrukking ‘Als je naar de spiegel lacht, hij altijd terug lacht‘. Ik was vergeten hoe mooi dat in het Italiaans klonk en ik zocht het op. En toen kwam ik op de website van een Italiaanse journaliste of blogger die schreef: ‘Mijn spiegel lacht terug’.

Ik let er ook elke morgen op dat ik mijn dag begin met een glimlach. Dan zijn die spieren al getraind en kost het gedurende de dag minder moeite om tot lachen te komen. Ik volgde lachyoga met een groep vrouwen. Het was voor mij een periode van extreme vermoeidheid en ik hoopte op die manier mijn energie terug te vinden. Het was er plezant, we lachten wat af en ook het dansen deed goed voor lichaam en geest. En… zo zei onze bijzonder lenige en slanke leerkracht met een respectvolle leeftijd, als je lachyoga doet, ga je vlugger lachen in het dagelijks leven. Ik weet niet of dat klopte want ik lach graag en regelmatig. Ook toen.

Toen het Italiaans meisje of dame schreef dat haar spiegel terug lachte, stond ik daar wel even bij stil. Zeker nu ik meer en meer bewust ben dat ons leven niet draait om de bovenste 10 cm maar dat lichaam, geest en emoties of ziekmakers of helers zijn.

Maar is een lach altijd een diepe authentieke lach, een uiting van geluk en welbevinden?

Er zijn nog zekerheden. ‘Als je lacht in de spiegel, lacht de spiegel terug’.

De lach in de spiegel is de lach die jij hem geeft. En de spiegel heeft vele gezichten. Als je elke morgen een lach geeft aan de spiegel, gewoon om iets terug te krijgen, dan zijn we niet goed bezig. Het is een verplicht nummertje.

Hierbij denk ik spontaan aan mijn leraar filosofie die zei dat een dwaas mens maar één lach had en verstandige mensen een variatie aan lachen heeft. Over die laatste mensen gaat het hier.

De spiegel lacht niet elke dag op dezelfde manier terug en onze lach varieert heel sterk vanuit de intenties of vanuit het gevoel dat we of willen verborgen houden of willen tonen.

Lees je het woordje willen? Kijk, daar zit zeker al iets geforceerd achter.

Soms is onze lach gewoon een verplichte lach. We willen aan de anderen niet tonen hoe we ons voelen om hun gevoelens te sparen en om de sfeer niet te bederven. Hoe vaak zeggen mensen niet dat we niet mogen tonen hoe we ons voelen? En dan zet je maar een fakelachje op. Of je wil je status verhullen onder een vriendelijke koninginnenlach. Eerlijkheid wordt niet altijd gewaardeerd en we helpen mensen daar te vaak bij.

Op een rotdag of na een nachtje onvoldoende slaap zie je soms een gespannen lach. Merkte je ook al dat kleine kinderen die vermoeid zijn plots heel hard tegen de slaap gaan vechten en heel luidruchtig en uitbundig worden?

We houden ook niet van de lach van een flauwe grappenmaker tijdens een intens gesprek. Omdat hij of zij geen zin hebben om mee te gaan in het gesprek (serieus en bedreigend) maakt die plots ongepaste en flauwe grappen.

Of de geforceerde lach op feesten. Pas als je nadien de foto’s bekijkt, zie je hoeveel verdriet achter de glimlach van de geportretteerde zit. En dan zeggen we: ‘Kijk eens hoe kranig ze zich hield. Respect!’ Mensen krijgen respect om juist NIET authentiek te zijn. ???

De lach die heel spontaan uit je ziel komt

Wij hadden in augustus een fantastisch leuk feest. Coronaproof, maskertje op en dansen op de stoel. We zaten als 2 vreemde eenden in een gezelschap. Even maar want heel gauw waren we deel van de groep. Ook al werkten de mensen aan onze tafel al jaren samen. En we hebben gelachen en gedanst.

We kregen een foto van die avond en één van de kinderen zei dat het lang geleden was dat mama, ik dus, zo intens had gelachen op een foto. Dat deed mij iets want het klopte. Ik had net een gefundeerde beslissing genomen en voelde mij goed in mijn vel. De lach op de foto was niet alleen een weergave van die avond maar van mijn authentieke zelf.

Dus, als je in de spiegel iemand (jezelf) ziet schaterlachen omdat het een stress loze morgen is en die zoon van jou weeral een geweldige woordspeling maakte, krijg je een authentieke lach. Of als je zelf degene was die de grappen uithaalde en je in de badkamer nog kan nagenieten, ben je goed bezig.

DOEN! Blijven lachen en genieten.

Sommige dagen zijn de morgenkluchtjes super omdat jij er voor open staat, geniet je dubbel. De lach zit van binnen klaar.

De lach in de spiegel hangt af van hoe wij ons vanbinnen voelen

Tuurlijk kan een nieuw kleedje onze dag goed maken. Maar er zijn dagen dat we de moed niet hebben om ons extra op te kleden. Wat is de kip en wat is het ei? Maar als we ons vanbinnen goed voelen, is de lach authentiek en intens.

Dus ben ik niet alleen tevreden met een lach in de spiegel maar ga ik op zoek naar een authentieke lach. En dat is wat de Italiaanse auteur bedoelde. Ze zag weer een echte lach in de spiegel.

Laat ons alleen gaan voor het beste voor onszelf, voor een lieve, mooie, authentieke en echte lach. Soms moeten we daar op oefenen. Doen alsof het een echte lach is. Maar als die er is, voel je het. En dat wens ik jou toe voor nu en de rest van je dagen.

Oprecht lachen vanuit jouw ziel naar de ziel van de ander

De Italiaanse uitdrukking van de spiegel is niet alleen de lach voor onszelf maar ook de lach naar anderen. Als we op een authentieke manier vanuit onze ziel naar de anderen lachen, is de kans groot dat we een ziel raken en een oprechte lach terug krijgen.

Of zoals Slongs het zingt he Lach naar mij.