Vraag jij je ook af waarom ik de laatste maanden zo weinig blogs schrijf?

Waarschijnlijk niet. (Jij niet.)

Maar jij wel! (Ik heb het nu tegen mezelf en die mensen die mij er expliciet naar vroegen.)

En ik heb daar een heel spijtig en voor jou misschien raar antwoord op. IK KWAM ER NIET MEER TOE.

Omdat ik geen goesting heb? Neen, ik had meer dan goesting.

Geen tijd? Ook niet, behalve een paar opdrachten als copywriter en wat cursussen had en heb ik eigenlijk tijd zat.

IK HEB GEWOON TE VEEL TIJD.

Ik ben zo iemand bij wie de energie en de flow best zijn weg vinden als ik weinig tijd heb, als het net iets te druk is. Tussen de soep en de patatten of terwijl ik met andere dingen bezig ben, flitsen de tofste ideeën door mijn hoofd.

En de voorbije twee maanden had ik dat niet meer. Dus, ik heb waarschijnlijk te veel tijd.

Ik ben het als mama van 3 en voltijdse werkkracht met hier en daar een opdracht erbij, echt niet gewoon om veel tijd te hebben. Mijn dagen waren altijd fantastisch gevuld. En ja, ik klaagde wel eens maar ook dat is des levens. Maar ik hou er verschrikkelijk van om de energie door mijn lijf te voelen stromen en van de ene opdracht naar de andere te gaan om op het einde van de dag te zeggen dat het een vruchtbare, creatieve en leerrijke dag was.

Kijk, nu besef ik dat ik dat mis.

Deze morgen kwam er een kentering en ik voelde het geluk weer door mijn lichaam stromen terwijl ik een tekst schreef voor een nieuw initiatief. Wat voelde dat goed.

En ik besefte dat als ik wil, er echt wel iets te doen is aan te veel tijd. De vier pulls die ik de voorbije twee maanden breide tellen niet mee om het gevoel te hebben dat het druk is. Mooi resultaat maar niet de vreugde die ik krijg van letters, woorden en teksten.

Mijn besluit: Vanaf vandaag is dit klavier weer mijn dagelijkse vriend.

Hoe ik tot dat inzicht kwam? Door Thomas Vanderveken. Wie mij kent, weet dat ik geen enkele aflevering van ‘Alleen Elvis … ‘ mis. Gisteren ging hij in gesprek met de Nederlandse successchrij(ver) -(fster) Marieke Lucas Rijneveld. Een uitermate boeiend gesprek. Thomas genoot er zichtbaar van.

Bij mij gingen haar woorden recht door mijn hart: Ze voelt zich pas leven als ze kan schrijven. Ze moet elke dag schrijven of ze voelt niet dat ze leeft. Als ze haar handen op het klavier zet, stromen er woorden uit, ook al weet ze op voorhand niet waarover ze wil schrijven. Ik herken dat. Ik ken haar niet maar dat zijn mijn woorden. Zo voel ik dat ook. Dat zijn de woorden van iemand die weet hoeveel vreugde er in schrijven zit. (Ik moet dringend iets van haar lezen.)

Of ik dan helemaal niet meer schreef?

Toch wel, als copywriter. Ik schrijf en redigeer teksten voor anderen. Dan leef ik mij in in mijn klant, neem zijn pen figuurlijk in de hand en schrijf onder zijn of haar naam. Ook leuk, vooral omdat ik toffe klanten heb in wie het de moeite is om mij in in te leven. Het zijn mensen van wie ik heel veel kan leren als ondernemer en als mens.

Dus jullie zagen waarschijnlijk al teksten en foto’s met quotes op facebook en instagram en linkedIn wel door mij geschreven maar niet onder mijn naam. Dat is wat een copywriter doet.

En eerlijk gezegd, het is wel leuk als ik iemand anders ben in mijn verbeelding. En dan ga ik als die iemand anders productief aan de slag. Dat is wat acteurs ook doen. Ze spelen een rol. Ik schrijf als copywriter in een rol.

Mijn verbeelding, mijn fantasie, mijn computerklavier, mijn schrijflust, dat is wat mij echt gelukkig maakt.

En na twee maanden relatieve rust ben ik nu voor 100% toe aan meer schrijven, aan meer creativiteit, aan meer contact met mijn lezers. Kortom aan een iets drukker leven.

Miste jij mij? Ik heb jou wel gemist. En ik miste mezelf.

Deze morgen beloofde ik mezelf dat er vanavond EINDELIJK een nieuwe column zal staan op mijn blog. En ik wist voor ik achter het klavier kroop ook niet waarover ik het zou hebben.

Dus, voor ik mij weer terug in de zetel plof met mijn breiwerk of mij achter de façades van mijn klanten wegstop, voel ik mijn energie stromen door mijn handen op het klavier te zetten en er deze woorden te laten uitstromen.

En ik voel het terug. Dit is wat ik wil doen, nog meer wil doen, elke dag wil doen.

Dus Back In Business. Back for more.

Liefs!!

Lucrèce