Sommige vrouwen, ze roepen hard, vinden complimenten van een man (of misschien wel van een vrouw in deze gender neutrale maatschappij) discriminerend en denigrerend.
Hangt er van af.
Een collega en ik besloten om aan omgekeerde discriminatie te doen door onze mannen op het werk regelmatig gemeende complimentjes te geven.
(Kan nu natuurlijk veel minder met al dat Online gedoe.)
Dergelijke visies hebben een invloed, MeToo loert over de schouders mee.
Gisteren wou ik mij voorbereiden op een zonnig weekend en ik ging shoppen. Ik paste zeker 20 kleedjes en passeerde daarmee evenveel keren voor de spiegel.
Een man zat op zijn vrouw te wachten en volgde elke beweging die ik maakte. Ik zag dat hij iets wou zeggen maar dat deed hij niet. Durfde niet waarschijnlijk.
Uiteindelijk kwam de verkoopster even helpen. Ze raadde mij een kleedje aan en ineens durfde mijn observator wel iets zeggen.
‘Dat donker blauw gaat goed bij jouw donker haar’.
‘Dank je wel’ zei ik, ‘ik wist dat jij daar een oog voor had.’
Dat blauwe kleedje was één van de eerste die ik paste. Had de lieve man het maar vroeger durven zeggen, dan had ik veel tijd gespaard. Ik volgde, nam een besluit, bedankte, betaalde en vertrok met een goed gevoel.
Kijk, die kleine dingen kleuren mijn dag.
