We zitten midden een gesprek over lezen en leeskansen creëren in de klas. De leerkracht vraagt zich af of de leerlingen die elke dag een kwartier rustig moeten lezen wel echt lezen. Misschien, waarschijnlijk zelfs, zijn er leerlingen die hun kostbare onderwijstijd en energie stoppen in hun ogen fixeren op een blad, tijdig dat blad omdraaien en intussen hopen dat het kwartier voorbij is zonder dat iemand opmerkt dat ze eigenlijk geen woord lezen. Wat volwassenen leesplezier noemen is voor sommige leerlingen een hel. Puttend uit mijn eigen jeugd en die van onze kinderen, kan ik mij daar iets bij voorstellen. Wij werden pas gaandeweg graag-lezers.
En net op dat moment hoor ik het klikje van de WhatsApp. Oei, GSM vergeten op “mute” zetten. Discreet open ik mijn tas om het nodige doen en de vergadering niet verder te storen. Ik lees vlug het bericht.
“Adriana is aan het lezen“.
En onmiddellijk daarna komt een tweede foto en een bericht: “Ze verslindt boeken”.
We zetten het doorlichtingsgesprek verder. Ik heb een brede glimlach op mijn gezicht, nagenietend van mijn kleindochter van vier maanden en de creativiteit van mijn dochter. De leerkrachten vermoeden dat ze het zeer goed doen en ik daarom zo enthousiast glimlach. Dat is een gedeeld aangenaam gevoel. En de school doet het goed. Ze gaat creatief op zoek naar middelen en kansen om de leerlingen zinvol aan het lezen te krijgen.
Dit is een zalig momentje van synchroniciteit. Een gelukkig toeval want net op het moment dat ik over iets praat, krijg ik een signaal dat er elders ook iets aan de gang is in dit thema.
Ik geniet van die momenten en als je er op let, kom je die vaak tegen. Je denkt aan iemand en kijk, daar is een berichtje. Je leest over een land en plots komt iemand jou uit het niets vertellen over de reis naar dat land. Je denkt aan een lied en daar is het op de radio.
Viel het jou ook al op dat je meer dergelijke momenten meemaakt als je je rustig en gelukkig voelt?
De conclusie en het moraal van het verhaal zijn dus dat geluk en rust meer geluk, vreugde en rust aantrekken. Maar het werkt omgekeerd ook. Hoe meer je toegeeft aan je angsten en ongeluk, hoe meer je daar van krijgt. En dat willen we niet. Dit is “the law of life” of wat je aandacht geeft, groeit. Positieve gedachten trekken alle leuks aan en shittige gedachten trekken meer kak aan. Je kan dus zelf kiezen welke kant je op wil.
Ik wens jullie veel leuke synchrone momenten in de stille en uitdagende tijd die er terug aan komt. We kunnen er alleen het beste van maken want vanuit the law of life hebben we geen keuze. Kop op, brede glimlach, positieve gedachten en vooruit.
Een goeie levensles