Het is een donkere dag en vanuit ‘my little penthouse‘ boven onze garage kijk ik constant naar buiten want ik wil de tuin in. Ik heb nood aan lucht en zuurstof.
Maar het regent en het waait net iets te veel om dit veilig en gezond te noemen.
Sommige leuke dingen vallen weg, is het niet door het weer dan door CORONA maar er komen nieuwe dingen in de plaats.
Zo kwam iets heel leuk binnen via mail tussen de vele reclame. En ik ben aan mijn tweede dag van een 22-daagse ochtendopfrisser (PRANA.be) voor een positieve mindset bezig. Het is gratis maar het is goud waard. Gisteren leerde ik dat je door een ’s ochtends even een stift tussen de tanden te houden bijna automatisch een glimlach op het gezicht krijgt. Die heeft dan een hele dag invloed op je leven en werk. De bijhorende filmpjes brengen instant geluk en verschillende keren per dag lachen geeft een enorme boost aan het immuunsysteem.
De quote die ik deze morgen cadeau kreeg, blijft hangen.
“Als gewone dingen plots niet meer gewoon zijn, besef je hoe bijzonder gewone dingen zijn.”
Een collega die stond te poseren bij zijn voetbalteam.
Mensen die dansen op een feest.
Restaurants met mensen er in.
Genieten op een verjaardagsfeest.
Met vriendinnen shoppen en een tas koffie drinken…
Intussen betrap ik mezelf met het vingertje wijzend naar regels die overtreden worden op tv. En dat blijkt dan niet te kloppen want de opnames dateren van voor CORONA.
Onze dochter belt dat ze leert breien. Ik wist niet dat ze het kon. “Terug naar het gewone” en ik denk aan mijn oma voor wie breien na het middageten als rustpunt heel gewoon was.
En het werkt aanstekelijk want die mooie grijze wol lag al een jaar op een patroon, breinaalden en op mij te wachten. Ik adem enkele keren rustig diep in tot in de buik, breng mijn mondhoeken omhoog en start met breien.
Zo maak ik van het gewone toch iets speciaals.
Noot: Wie herinnert zich The Fonz uit Happy Days nog? Hij logeerde boven de garage van de familie C. en noemde zijn zolderkamertje “my little penthouse“.

“Van het gewone iets speciaal maken”… dat vind ik een mooie gedachte, ik hou het vast!
En natuuuuuuuuuuuurlijk ken ik de Fonz nog, super!