Volgens mijn man, Piet, heb ik te veel schoenen. Hij discussieert daar nogal graag eens over, vooral op dagen dat ik meerdere schoenen op één dag aantrek en ze niet onmiddellijk op hun plaats terug zet. Ik ben verre van perfect maar ik doe er alles aan om mijn gebreken te aanvaarden en af en toe om mezelf ook bij te sturen.
Terug naar de schoenen.
Ik heb te veel schoenen omdat ik er moeilijk afscheid van kan nemen. Net zoals met mijn kleren en juwelen, heb ik er een emotionele band mee. Neem nu het prachtige wit-zwart-gevlochten paar dat ik op oudejaar onder een heel eenvoudig zwart kleedje droeg. Ze zijn niet nieuw, ik voelde mij er top in en er zit een leuk verhaal achter. Het is een verhaal van onverwachte ontmoetingen, een vrouwen-meisjes-verhaal, een verhaal van mededogen en delen, van solidariteit en eigenlijk ook van gierigheid.
Ik ga al jaren naar de outlet-verkoop van een schoenenwinkel. De winkel heeft schoenen die niet echt goedkoop zijn en de schoenen roepen doorgaans veel emoties op, gaande van eikes naar waaaaw. De modellen die na het seizoen en solden over blijven zijn dus doorgaans speciaal en niet echt geschikt om vaak en comfortabel te dragen. Klanten laten ze in de winkel staan omdat ze eigenlijk net iets te veel kosten voor die ene unieke gelegenheid. Na jaren verzamelde ik zo een schap vol. Die schoenen komen regelmatig uit de kast, om ze gewoon eens te passen, mijn fantasie op hol te laten slaan en ze nadien terug te zetten.
De herinnering aan de outlet-verkoop waar ik mijn zwart-wit-gevlochten schoenen kocht, wil ik graag delen. Wij waren uitgenodigd op een feest en mijn kleed was mooi in zijn soberheid. Het was zo wit met een paar zwarte details, dat er een speciale schoen onder moest. Mijn hart sloeg over toen ik de schoenen zag. Ik grabbelde ze beiden goed vast want winkelen is als jagen, het is elk voor zich en je kan niet voorzichtig genoeg zijn. Aan de kassa wees de winkeljuffer mij er op dat er op de outletprijs die dag nog eens 20% af ging als je DRIE paar schoenen kocht. Ik zette de jachtpartij verder op zoek naar schoenenparen twee en drie. Nadat ik elke schoen met maat 39 en geloof me de maten stonden kriskras door elkaar, in mijn handen had genomen, vond ik NIETS. Met NIETS bedoel ik schoenen waarop ik geen hoogtevrees kreeg en die ik minstens meer dan één keer zou dragen. Ik hou er zeker niet van om zinloze dingen te kopen.
Toen merkte ik een zoekend meisje met één paar schoenen in de handen op. Wij hadden duidelijk hetzelfde probleem. Ik zag haar ontgoochelde blik. We kruisten elkaar in de smalle gang. “Mooie schoenen”, zei ik. Ze waren voor een trouw waarbij zij getuige mocht zijn en dit was net het budget dat ze eraan kon besteden. Nog twee paar erbij, ondanks de 20% extra korting, zou er boven gaan. Toch zette ook zij de jacht voort, tegen beter weten in.
De verkoopster zag ons keuvelen en sleurde als het ware een derde vrouw tot bij ons. Deze keek totaal verrast want zij was geen koopjesjager en wou aan de kassa gewoon één paar schoenen betalen. We kochten met ons drieën drie paar schoenen, wisselden ons geld cash, berekenden samen ons voordeel, complementeerden en feliciteerden elkaar en voelden een fierheid die alleen ervaren koopjesjagers kunnen voelen. Onze schoenen hadden na de korting een grote toegevoegde waarde gekregen. We bedankten de verkoopster en beloofden haar om vlug terug te keren.
Telkens ik de schoenen draag, denk ik aan de winkeljuffrouw die haar stock met plezier zag slinken en ons met elkaar in contact bracht. Tof toch. Telkens ik in de stad ben, voel ik mij verplicht om in die schoenwinkel binnen te stappen.
Lieve Piet, zoetje, als je mij ziet thuis komen met een zak en een glimlach op mijn gezicht, dan is het vaak omdat er een heel mooi verhaal achter mijn aankoop zit. En af en toe wil ik dat verhaal nog eens beleven door al die schoenen boven te halen. Ik heb veel schoenen omdat ik vooral de verhalen wil bewaren.
“Een uitvlucht als een ander”, zie ik hem denken.