Het was vakantie en wat deed ik? Ik was vaak op stap natuurlijk haalde vooral veel leeswerk in, op treinen, terrassen en in hotelkamers. En daar hoort natuurlijk bij dat ik al eens een blog van een ander lees. Dat is nuttig om het een en ander te relativeren en creatieve nieuwe ideeën te krijgen.
Net lees ik in een blog van ‘If it ain’t broke, don’t fix it.’ Het is niet toevallig een onderwijsblog.
“Blijf daar af!” is een zin die ik dagelijks wil uitschreeuwen. Zo herkenbaar in veel situaties.
Wij zijn in Vlaanderen net als in Nederland constant bezig met dingen te veranderen die eigenlijk geen verandering nodig hebben. Was er nooit iets veranderd, we leefden nog in grotten maar geef toe, het gaat er toch soms over. Zoveel mensen willen een stempel zetten en daar gaan steeds vernieuwingen mee gepaard.
Waarom veranderen winkels constant hun inrichting zodat ik niets meer terug kan vinden? Om mij van dienst te zijn?
Waarom veranderen organisaties steeds van naam? Waarom moet de Sint-Maartenschool plots De Klimop heten?
Waarom wijzigen circulatieplannen op plaatsen waar ik nog nooit problemen heb gezien of waar een oplossing voor de hand ligt?
Waarom veranderen scholen constant hun registratiesystemen waar ze uiteindelijk precies dezelfde inhoud invullen? Gewoon oude wijn in nieuwe vaten waar de wijn niet beter door smaakt.
En waarom moet ik constant enquêtes invullen? Zodat de leverancier weer iets kan veranderen om een paar klanten te belonen die niet tevreden zijn? Bij het invullen van enquêtes zit ik stilaan in dezelfde schizofrene situatie als indertijd in de biechtstoel. Ik had niets op te biechten en verzon dus maar een zonde, ik loog dus om niet als leugenaar bekeken te worden. Als ik niets invul bij een enquête, lijkt het alsof ik het niet begreep of niet oplette of gewoon niet in staat ben om iets te evalueren. Dus vul ik maar iets in, in de hoop dat die organisatie geen rekening houdt met mijn opmerking en zeker niets gaat veranderen.
Moeten we niet af en toe leren om gewoon te zeggen dat het goed is zoals het is. Als is het maar één maand. Dat diegene die willen klagen hun mond gedurende die tijd moeten houden en dat er bij het invoeren van vernieuwingen een lange termijn vooraf bepaald wordt waarin niets mag veranderd worden aan het nieuwe concept.
En als ik iets zou willen van de volgende regering is het een minister van stilstand en vereenvoudiging. Dit wordt een moeilijke opdracht want het is stilaan de gewoonte om de zaken op te lossen door er iets aan toe te voegen of het juist nog complexer te maken. Die minister mag gerust een kleine middenstander of een werkende, zelfs ongeschoolde moeder met drie kinderen zijn. Iemand die het gewoon is om de essentie te zien en te schiften in onbenulligheden.
Voor mij is dit de quote van het jaar: “Als iets goed is, blijf er af!” We zullen het op een andere keer hebben over mensen voor wie het nooit goed is. En als je mij een oude zaag vindt, mag dat.