Bij ons, in Brakel is het markt op woensdag. Gewoon een reden, voor veel Brakelaars om ondanks regen, wind en hagel buiten de komen en vis te kopen.
Ik had precies één uur om mij nuttig bezig te houden, terwijl mijn auto in de garage was voor een groot onderhoud. De bibliotheek was nog niet open, naar de markt dan maar. Voor mij is het altijd een plezant thuis – komen in Brakel, waar ik al heel mijn leven woon en waar ik meer dan 10 jaar les gaf in de lagere school. Door mijn huidig beroep zit een marktdag er nog zelden in. Ouders, grootouders, kennissen, buren spreken mij aan, en ik hen.
Het eerste wat mij opvalt, is het vele lijden waar mensen onder gebukt gaan en er graag over vertellen. De dochter is gescheiden, de zus is ziek, de moeder dementerend… Dingen des levens waar we allemaal mee geconfronteerd worden. Maar we komen naar de markt, we komen buiten, we zien al eens iemand, de groenten zijn vers en de visboer komt rechtstreeks van de zee.
De markt is de plaats waar mensen naar mijn mama vragen. Ze is intussen 85 en ontziet zich om nog naar de markt te gaan. Net als ik praat ze met iedereen en tovert ze graag een glimlach op haar gezicht.
In de kerk, waar je op zondag de mensen kan tellen, staan op woensdag heel veel kaarsen te branden. Commercieel gezien een topdag voor de parochie maar ook een bewijs dat de aarde een tranendal is EN dat mensen hoopvol zijn.
Volgens my pension kan ik in 2021 met pensioen. Ik praat met mensen die net of al heel lang geleden die stap zetten en ze kunnen het me allemaal aanraden. Op de markt is zelfs de oplossing voor een dilemma te vinden. Ik hou van mijn werk maar ik besef dat ik veel mis. De markt op woensdag bij voorbeeld.
Even later besluiten een jeugdvriend en ik om bij te praten bij een tas koffie. De cafés zitten barstensvol. We vinden gelukkig nog een plaatsje. En wie komt daar binnen? De vele vrouwen die een half uur vroeger over hun tegenslagen vertelden, hebben hun wekelijkse afspraken gevonden. Lachend komen ze binnen en rondom ons weerklinken lachsalvo’s.
Over het feit dat mijn tafelgenoot en ik samen op stap zijn, worden grappen gemaakt, iets wat mijn jeugdvriend gretig uitlokt en ik niet tegenspreek.
Woensdag marktdag is niet alleen de visdag maar de dag van de ontsnapping. Met een koffie of een goed biertje worden de zorgen van de voorbije week doorgespoeld en de nieuwe nieuwsjes, waar of fake verspreid.
Tevreden gaan ze naar huis, op tijd voor het noeneten. Ze kunnen er weer een week tegenaan.