Over loverboys en politiekers die over de partijgrenzen samenwerken
Het is lente en in mijn buurt zijn veel zwarte schaapjes geboren. Dat merkte ik toen ik deze morgen door mijn straat fietste. Mijn gedachten gingen naar de “zwarte schapen” die ik gisteren zag op tv. Ik las het. PANO zou over tienerpooiers een reportage maken. En we weten dat die panoreportages er diep inbeuken. Ik nam de reportage op maar wou het kijken toch nog uitstellen. Niet nu, niet vlak voor het slapengaan, niet na een drukke en lange dag. Ik wou het ergens niet weten, denkend aan onze dochters en dochters van vriendinnen en vriendinnen van … die allemaal gelukkig gespaard bleven van de manipulatie van malafide jonge mannen.
Ik zapte in mijn uitstelgedrag nog eens naar De Afspraak op Canvas. John Crombez en Zuhal Demir zitten zij aan zij en praten samen over de reportage en het onderwerp. Twee politiekers die over de partijgrenzen heen initiatieven ontwikkelen om jonge meisjes op te vangen, om het probleem onder de aandacht te brengen, om alle anderen te waarschuwen dat bepaalde jongens enkel slechtste bedoelingen hebben met hen. Ze toonden meisjes die na pesterijen, een onstabiele thuis, verschillende instellingen en adressen of een leven op straat, iemand vinden die hen de hemel belooft en voor wie ze uiteindelijk niets meer zijn dan geldgewin. Maar ze zijn verliefd, ze willen hun liefje niet kwijt, ze hebben er veel voor over, ze werden in een trechter geduwd waar ze niet zomaar uit komen na zoveel bedrog en emotionele chantage. En waar hun thuis moet zijn, zijn de bruggen vaak verbrand. Hun zelfbeeld is kapot, ze hebben hulp nodig zodat ze niet terug keren naar het milieu dat hen belaagt.
Elk jaar zijn er 24 meldingen van dergelijke misdaden door loverboys, hoog tijd dat er wordt ingegrepen, ook politiek.
Ik zag in De Afspraak twee politiekers die aan eenzelfde zeel trekken, eenzelfde doel hebben, elkaar steunen in voorstellen en initiatieven omdat er een nood is die moet verholpen worden.
Ze proberen elk om hun terrein iets op gang te brengen om loverboys te stoppen, tieneruitbuiting te voorkomen en die meisjes alsnog een gelukkig leven te geven.
Mag ik de hoop uitspreken dat onze politiekers in de aanloop van de volgende verkiezingen en nog ver daarna diezelfde opbouwende houding aannemen? Mag ik hopen op meer opbouwende politieke gesprekken op tv, zodat ik niet langer geneigd ben om weg te zappen, soms uit plaatsvervangende schaamte? En mogen wij in de toekomst nog meer van dit; mensen die samen werken en denken om de “zwarte” schapen van onze maatschappij te beschermen, uit te dagen tot een zinvol leven en groeikansen te geven?
Dat zou nu eens echt een nieuwe lente zijn en een nieuw begin.