Dat het niet leuk is, dat leden van haar familie, in wie ze heel veel vertrouwen heeft, via facebook grappen delen rond de klimaat perikelen en de klimaatspijbelaars. Dit is iets waar zij zich hard voor inzet en ze wil er respect voor, zeker van haar naasten.
Ik beken dat ik sommige grappen wel goed vind, anderen zijn er regelrecht over. Humor wel, cynisme neen. Maar het gaat niet over mij, ik krijg een rol als bemiddelaar.
De gedachten die bij mij blijven hangen, hebben geen betrekking op de polemiek rond het klimaat maar over de clash der generaties. Voor mij staat vast dat wij de jeugd wel kunnen begrijpen maar vaak andere oplossingen zien omdat wij in een andere fase zitten. Het is eigenlijk tegennatuurlijk dat mensen over de generaties heen, volledig akkoord gaan met elkaar.
Geef toe. Oud en jong zijn al heel erg naar elkaar toegegroeid de voorbije jaren. Alle generaties dragen dezelfde kledij. Zowel bij de babykleren als voor 80-jarigen worden jeansvesten verkocht. Dit is nooit gezien. Als wij een kleed van ons mama aantrokken, was het gewoon om op te vallen, om een statement te maken, om carnaval te vieren of driekoningen te lopen. Laatst zag ik een oma en kleindochter samen in de winkel van “Essentiel” dezelfde kleedjes passen. Het kan, het gebeurt.
Oma’s ouders en kinderen trekken ook samen op in de klimaatsmars. Het kan, het gebeurt. Ouders en leerkrachten trekken mee met de leerlingen in de spijbelmarsen. .. ???
Mag ik mij even verplaatsen in mijn 16-jarige zelf?
Was ik gaan betogen? Zeker! Had ik erover gediscussieerd alsof mijn leven er van afhing? Je mag gerust zijn. Had ik graag gehad dat mijn ouders en leerkrachten meeliepen naast mij? Eerlijk, liever niet!
Daar zit het verschil met de jeugd van nu. Zij, maar ik heb geen idee over welk percentage dit gaat, hebben daar geen problemen mee. En als ze die al hebben, dit lees ik dit niet in de krant.
“Het is heel normaal dat mensen grappen maken!” Dat probeer ik haar te vertellen. “Als je stevig een punt maakt, krijg je tegenwind“.
Veel liever dan een pak kritisch-cynische opmerkingen, hou ik van een cartoon. “En veel opmerkingen zeggen meer over diegene die ze schrijft dan over de actie an sich”. Dat probeer ik haar nog mee te geven.
Ik vroeg al aan mensen die commentaar hadden op de klimaatmarsen of zij zouden gestaakt hebben toen ze 16 waren. “Ja”, ze antwoordden bevestigend maar zeggen er bij dat ze dat nu niet meer zouden doen. Omdat de leeftijd ons andere opvattingen gaf, dat is de cirkel van het leven.
De spijbelende jeugd is er zeker in geslaagd om het gesprek op gang te trekken, om de nodige aandacht te vragen voor het milieu en dat is goed.
Moeten volwassenen onmiddellijk, hier en nu, op een kar springen en morgen met een oplossing komen? We kennen dat soort oplossingen voldoende, daar zitten we niet op te wachten. We willen een beleid op langere termijn.
Mijn dochter heeft wel gelijk als ze het jammer vindt dat sommige volwassenen het protest gewoon weglachen omdat het de jeugd is die zaken poneert. Daarom wil ik de rollen eens opdraaien.
Op elke leeftijd wil je ernstig genomen worden. Voor mij, als “oudere werknemer” is dat niet anders. Het is niet leuk voor onze jongere collega’s om van ons, anciens te horen dat voorstellen toch niet werken, dat we het allemaal probeerden en dat het geen zin heeft om je in te zetten voor bepaalde veranderingen. Daarom probeer ik dat niet te doen.
Het is evenmin aangenaam om te horen dat leeftijdsgenoten niet meer aan werk geraken of te horen dat die ouderen uit een andere tijd komen, zij niet meer mee zijn en de jeugd alles moet oplossen wat wij verkeerd deden. Het is zeker niet leuk bestempeld te worden als iemand die einde loopbaan is, met de veronderstelling dat mensen die slechts enkele jaren meer moeten werken fin de carrière zijn in de kwalijkste betekenis van het woord. Ik wil nog alle kansen krijgen en ik wil ze allemaal benutten en tot een goed einde brengen.
Neen, ik zou niet graag zien dat mijn kinderen oudere werknemers belachelijk maken op facebook en ik begrijp mijn dochter voor 100 procent als zij niet graag heeft dat iemand van ons grapjes deelt die zij als aanstotend beschouwt.
Maar humor zorgt voor heel veel relativering en zo lang we kunnen en mogen lachen is er hoop, is er democratie, vrijheid van meningsuiting en plezier. Ik zie mijn generatie liever lachend dan bitter want met cynische oudjes is niemand gediend.
